Eindelijk kan het dan weer na vele restricties in de corona tijd. We kunnen eindelijk weer fysiek deelnemen aan internationale congressen en bijeenkomsten. Als FNV kaderleden, zijn we met een kleinere groep binnen de FNV Lidl kadergroep internationaal actief voor de FNV, via deze weg proberen we een netwerk op te bouwen met contacten vanuit de hele wereld, wat kan helpen bij ons vakbondswerk binnen Lidl. Elke keer proberen we andere kaderleden te laten deelnemen aan zulke bijeenkomsten. zodat we allemaal een gezicht krijgen binnen de wereldwijde vakbonden en dat we allemaal kunnen werken aan ons netwerk.

Dit keer was ik gevraagd of mee zou willen naar de conventie van de UFCW in Las Vegas, welke plaats vond van 24 april tot 29 april 2023. Natuurlijk wou ik hier graag aan deelnemen, omdat het de laatste jaren niet allemaal kon door gaan i.v.m. corona en alle reisbeperkingen die er allemaal waren opgelegd door verschillende landen.

De UFCW International 9th Regular Convention begint op maandag 24 april en eindigt donderdag 27 april. Om de vijf jaar komen vertegenwoordigers van UFCW in de VS en Canada samen om kwesties te bespreken en resoluties aan te nemen, wijzigingen aan te brengen in de internationale grondwet en internationale functionarissen te kiezen. Het is ook een kans om contact te maken en samen te werken met andere UFCW-leden uit een breed scala aan industrieën en achtergronden.

Op naar Las Vegas:

We zijn op zondag 23 april om 12.35 vertrokken van Schiphol Amsterdam, om vervolgens via een vlucht van ongeveer 11 uurtjes weer te landen in Las Vegas, en toen was het nog maar net 2 uurtjes later op zondag 23 april, dit alles door de 9 uren tijdsverschil tussen de USA en Nederland, Maar eenmaal geland betekend nog niet dat we de USA in kunnen, na een klein uurtje voor de douane te hebben staan wachten, kregen we dan toch eindelijk onze stempels en mochten we onze weg vervolgen om de koffers op te halen, deze stonden allemaal al netjes op ons te wachten bij de bagageband, snel de koffers mee en opzoek naar een taxi die ons naar het hotel kon brengen.

Een hotel wat een rijke geschiedenis heeft in Las Vegas, het hotel waar vroeger Siegfried en Roy optraden met hun witte tijgers. Ja we verbleven in The Mirage. Al snel hadden we een taxi gevonden en waren we vrij vlot onderweg naar het hotel. Na een korte rit van ongeveer 10 minuten stonden we dan echt midden op de strip in Las Vegas bij het hotel, snel inchecken en ons alvast even registreren voor de bijeenkomst, om naar onze kamers te gaan, om even bij te komen en ons even op te frissen, want ja tenslotte is het nog maar vroeg, en om 18 uur was er voor de internationale gasten een welkom receptie.

Toch voor de receptie maar even een korte wandeling gemaakt over de strip en even een beetje rondkijken rondom het hotel, om vervolgens om 18 uur naar de welkom receptie te gaan, een receptie die helemaal was aangekleed in de vroeger maffiastijl van Las Vegas. Vele internationale gasten waren aanwezig, net zoals het hoofdbestuur van de UFCW. Vele mensen hier al gesproken, en vele dank woorden gekregen dat we helemaal vanuit Nederland naar Las Vegas waren gekomen, om hun conventie bij te wonen. Na de receptie nog even een avondwandeling gemaakt buiten, om toch ook Las Vegas bij nacht al te zien, en daarna snel naar bed, want de conventie begint morgen toch echt.

Opening UFCW 9th Regular Convention: A Better Future

Maandag ochtend de wekker staat op 7 uur, heb niet zo super geslapen, door het vele lawaai en al het licht buiten, gelukkig heeft mijn hotelkamer verduisterende gordijnen, want anders doe je echt geen oog meer dicht, want dan wordt het nooit weer donker in je kamer. Om 10 uur begint de opening van de conventie, dus eerst nog even douchen en dan ontbijten beneden in de Pantry,

Dit jaar zullen meer dan 1.700 afgevaardigden en plaatsvervangers van de UFCW samenkomen om vergaderingen en workshops bij te wonen om niet alleen nieuwe vaardigheden voor zichzelf te leren, maar ook om nieuwe ideeën te verzamelen om mee terug te nemen naar de voedselverwerkende faciliteiten, supermarkten, verpleeghuizen, pakhuizen en andere plaatsen waar ze werken. De workshops zijn ontworpen om de afgevaardigden te informeren en te informeren over trends in de sector en nieuwe strategieën die kunnen helpen een betere toekomst te bieden.

Rond half 10 gaan we richting de zaal waar de conventie plaats zal vinden, we zijn er op gewezen dat het bij de zaal wel eens erg druk kan zijn door alle mensen die de conventie bijwonen. En dan om 10 uur is het eindelijk zover en wordt de UFWC 9th Regular Convention geopend. We hebben een plek achter in de zaal waar ze speciaal een plek hebben gemaakt voor alle overseas guests. De week zal vooral in het teken staan van het kiezen voor de internationale leiders en het stemmen over de resoluties voor de internationale grondwet van de UFCW, om zo het pad voor de UFCW voor de komende 5 jaar te gaan vaststellen.

Aan het begin van de conventie werd politiek en communicatiedirecter Nikki Kateman aangesteld als voorleesmedewerker. Ook kwam vandaag gouverneur Gretchen Whitmer van Michigan aan het woord. Op 24 maart werd in Michigan een wet ondertekend door gouverneur Gretchen Whitmer, een wet waardoor de rechten van de werkende mensen in de gehele staat werden versterkt en beschermd.

De dag van de UFCW verkiezingen:

De dinsdags, tweede dag van de UFCW conventie, een dag die vooral in het teken stond van de verkiezingen van de internationale functionarissen van de UFCW. De wekker stond weer rond 7 uur, om vervolgens even rustig wakker te worden en te douchen, afgesproken om rond 9 uur weer te gaan ontbijten, zodat we rond 10 uur gewoon bij het begin van de tweede dag van de conventie kunnen zijn. Bij aankomst van de zaal kijken we nog wat rond bij de verschillende stands van alle aangesloten vakbonden van de UFCW, en krijgen we af en toe wat dingen toegestopt als buttons en pennen. In de zaal zoeken we weer onze plekken op en dan gaat dan toch ook echt dag 2 van start van de conventie. Er wordt uitgelegd wat de bedoeling van de dag is en hoe het allemaal in zijn werk gaat, de verkiezingen staan onder toezicht van een advocaat, die alles in de gaten houdt of het allemaal volgens de regels gaat, en dat de juiste procedures worden gevolgd. Tijdens de verkiezing is het vrij snel duidelijk dat veel herkiesbare functionarissen herkozen worden, door alle aanwezige leden.

Marc Perrone wordt herkozen als internationaal president van de UFCW. Ook een oude bekende van ons die we in 2019 ontmoet hebben in New York wordt herkozen als Internationaal At-Large Vice President,, het gaat om Local 338 President John Durso, we hebben hem ontmoet, toen we als delegatie in New York aanwezig waren voor de Best Market campagne van Local 388, dit was toen om de mensen in te lichten die bij de Best Market werkten, die toen net was overgenomen door Lidl.

We hoorden verschillende geweldige sprekers na de verkiezingen, waaronder UFCW International President Marc Perrone, UFCW Canada National President Paul Meinema en AFL-CIO President Liz Shuler, die bij de nieuw gekozen internationale leiders voor de UFCW de eed af nam.

Tijdens haar toespraak sprak president Shuler over het werk dat de UFCW heeft verricht met het verenigen van de cannabisindustrie in het hele land:

De afgelopen tien jaar hebben jullie de basis gelegd voor dit moment. Staat voor staat. Van zaadje tot verkoop. UFCW-werknemers zijn leiders in de cannabisindustrie.

Liz Shuler – AFL-CIO President

Na de lunch begon de conventie met het stemmen over de resoluties, hier hebben we eens rustig naar zitten te luisteren, om zo te kunnen volgen wat ze eigenlijk wilden aanpassen. Voor elke soort aanpassing en onderwerp, waren commissie opgesteld voor de conventie, die de teksten voor de resoluties hadden gemaakt, en deze werden voorgelezen aan de hele zaal, hier konden de leden dan op reageren door middel van de voor of tegen microfoon, deze discussie konden lang duren was ons al gezegd, maar kon er ook wel een verhit aan toegaan, maar dat viel allemaal reuze mee. Waar we wel van stonden te kijken, was dat als er iemand was die zei, ik verzoek u om de vraag te stellen, dat er dan opeens werd gestemd om de discussie te beëindigen, Het stemmen wat gebeurt d.m.v. meerderheid. De president vroeg wie er voor was, dan mocht iedereen daarop roepen en daarna was het tegenkamp aan de beurt, en dan werd er besloten wie de meerderheid had, een methode die ons niet helemaal duidelijk was, hetzelfde stemmen gebeurde ook bij het voor of tegen stemmen van de resoluties.

We waren deze dag vrij vroeg klaar in de middag, en besloten om met een groepje de wandeling te gaan maken naar de Pawn Shop, van het tv programma Pawn Stars, een wandeling die ons wel leek te doen, maar eigenlijk eindeloos leek, lopen in 35 graden en een kleine 5 Miles, alleen moet je de Miles wel om rekenen naar kilometers, wat opeens dan 8 kilometer is. Maar we hebben het gehaald, alleen waren de hoofdpersonen niet aanwezig. Die zijn eigenlijk nooit aanwezig, alleen tijdens de opnames, of de geplande tours die langs de Pawn Shop komen. Even snel hier wat foto’s gemaakt en een T-shirt gehaald als souvenir, om vervolgens maar weer terug richting het hotel te gaan.

De dag die anders liep dan ik gehoopt had.:

Het is woensdag, de derde dag van de conventie, de morgen sessie was alleen voor de UFCW leden, en hadden we dus tijd om wat anders te doen, we hadden in het begin van de week al gesproken met iemand van de organisatie, wat eigenlijk de beste dag zou zijn voor ons om eens goed rond te kijken of een tour te doen. Dat was dus vandaag, dus er was een tour geboekt, een tour die ons naar de Hooverdam en Grand Canyon zou brengen. We moesten vroeg op, want de bus stond om 06.45 op ons te wachten vlak bij het hotel. We hadden de dag ervoor al even iets van fruit gehaald in de supermarkt, dit alles omdat er nog geen ontbijt was in het hotel.

We waren mooi op tijd bij de plaats waar de bus stond te wachten, nadat iedereen aanwezig was, konden we beginnen met de tour, een tour die ongeveer 10 uren zou duren, en die ons naar de toeristische plekken zou brengen. Robert is onze buschauffeur en tourgids, We rijden Las Vegas uit en hij heeft zich al echt waargemaakt als tourgids, want bij de eerste meters is die meteen vol aan het uitleggen wat we allemaal zien en kan die ons vertellen over de hele geschiedenis van alle belangrijke dingen die we voorbereiden. We zijn als eerst onderweg richting Hooverdam, na ongeveer een rit van 30 minuten komen we daaraan, vlak daarvoor heeft Robert ons meegenomen, naar een uitkijkpunt over Lake Meat, een extra tussenstop zo die het zelf zei, en ik het kader van nu we er toch zijn, laat ik het jullie even zien, Daar was het moment dat er een kleine aanrijding gebeurde met de bus, maar we konden ons weg vervolgen naar de Hooverdam die vlakbij was, vlak voor de dam eerst nog een controlepunt van de bus, een kort bezoek van agenten in de bus, om te zien dat we geen verkeerde intenties hebben, binnen een paar minuten waren we weer onderweg en waren we vrij vlot bij de Hooverdam. Hier bleek de schade aan de bus toch iets erger dan we dachten, en ging Robert bellen om een nieuwe bus te laten brengen, om straks in verder te gaan met de tour.

We kregen bij de Hooverdam ongeveer 30 minuten de tijd om even rond te kijken, dat was volgens Robert meer dan genoeg want ja, het is tenslotte een grote bak water met een blok beton. zoals die dat zei bij het verlaten van de bus. Na een kleine wandeling van 5 minuten stonden we dan op de brug voor de Hooverdam, hier even wat foto’s genomen, om vervolgens langzaam weer terug te lopen.

Bij de bus aangekomen, kregen we van Robert allemaal een flesje water, om vervolgens weer plaats te nemen in de bus, niet iedereen is op tijd, en het is dus even wachten op de laatste personen, nadat iedereen in de bus zit, verteld Robert nog wat over onze reis en sluit de deuren, en op dat moment gaat het vreselijk mis, er wordt opeens geroepen of er ook een dokter aanwezig is in de bus, eerst ging het even langs me heen, maar na nog een paar keer dat gehoord te hebben, dan toch maar naar voren om te kijken wat er is. Het blijkt om Robert te gaan, hij blijkt een hartaanval te hebben en geen pols meer. Terwijl er al een aantal aan het reanimeren waren, ben ik alle bussen langs gegaan om een AED te vinden, en wat blijkt geen enkele bus hier heeft een AED.

Ondertussen ben ik gaan helpen bij de reanimatie en heb ik de degene afgelost met reanimeren, ondertussen was er al een passagier die haar zus in Brazilië had gebeld die arts is. om hulp te krijgen, vele waren al aan het bellen met 911, Het leek een eeuwigheid te duren voordat de hulpdiensten er waren, maar na 15 à 20 minuten kwamen dan toch vele politieagenten aanrijden, die meteen alles afgezet hebben en zijn komen helpen, maar ook deze hadden geen AED bij zich, de parkwachter was onderweg met een AED, kort nadat die er was, hebben ze ons afgelost en het helemaal overgenomen. Niet veel later kwamen ook de ambulance en de brandweer, al met al is Robert 40 minuten gereanimeerd, voordat die in de ambulance ging met een pols. Hij werd met spoed naar onderen gebracht, waar de helikopter op hem stond te wachten om hem naar een gespecialiseerd ziekenhuis te brengen. Dit alles omdat de helikopter niet bij de Hooverdam kon landen, door de vele stroomkabels daar.

Maar ja toen stonden wij daar, wel een bus maar geen chauffeur meer, de politie had ondertussen contact gehad met de busmaatschappij en alles uitgelegd, en ook was er al een bus met monteur onderweg, omdat Robert dit al geregeld had. We hebben ongeveer een uur staan wachten voordat de bedrijfsleidster er was, om alles voor ons te regelen, een aantal hadden aangegeven om niet verder te willen met de tour, waaronder wij. Dit alles werd netjes geregeld door de maatschappij, en de mensen die door wilden, konden in de nieuwe bus verder en de mensen die terug wilden, konden in de oude bus met de monteur terug en werden netjes bij het hotel afgezet en kregen netjes de gemaakte kosten terug.

Eenmaal in het hotel aangekomen, heb ik mij terug getrokken op mijn kamer, en heb ik mijn vrouw gebeld, die meteen doorhad dat er iets mis was. Ik heb haar het hele verhaal verteld en uitgelegd, en dat het me meer deed, dan ik deed overkomen in de bus, en was het op dit moment wel duidelijk wat de impact was. Dit moment was het voor mij klaar in Las Vegas, en wou ik het liefst op het vliegtuig terug naar Nederland. Maar ik ben gebleven en ben na het bellen met mijn vrouw, weer naar beneden gegaan om wat te eten, om vervolgens maar weer aan te schuiven bij de conventie. Hier waren ze ondertussen weer begonnen met het stemmen over de resoluties.

Ondertussen heb ik contact gezocht met de busmaatschappij, of ze me iets konden vertellen over de situatie van Robert, vrij vlot had ik bericht van ze terug, en konden ze me mededelen, dat Robert stabiel was en dat de vooruitzichten goed waren, en dat zijn vrouw bij hem was in het ziekenhuis.

Naast toespraken van International Vice President Mark Lauritsen en International Vice President en Organizing Director David Young, sprak Retail, Wholesale and Department Store Union (RWDSU) President Stuart Appelbaum over de kracht van de wereldwijde arbeidersbeweging, met een sterke boodschap voor werkende mensen.

De beste manier voor mensen om zichzelf en hun families te beschermen is door middel van een sterke vakbond, zoals de UFCW!

Steward Appelbaum – RWDSU President

Het weer zien van oude vrienden:

Na een kort nachtje te hebben geslapen, en vaak wakker te zijn geweest, is het toch eindelijk tijd voor de vierde dag van de conventie. Vandaag is het programma er op gericht om de laatste resoluties te behandelen, de laatste commissie komen vandaag aan de beurt, om hun uitgewerkte ideeën voor te legen aan de leden van de UFCW, om daar over te discussiëren en te stemmen. Vandaag was wel de dag van vele verwarringen tijdens het stemmen, en vele onduidelijk heden, maar die werden vrij vlot allemaal opgelost. De onderwerpen die vandaag veel aanbod kwamen hadden veel te maken met geweld op de werkplek. Vakbondsvertegenwoordiger Christine O’Reilly sprak over de verantwoordelijkheid van de vakbond, om de leden van de UFCW te ondersteunen wanneer ze geweld op de werkplek ervaren.

UFCW International Vice President Ademola Oyefeso sprak over de rol die politiek speelt in de arbeidersbeweging en hoe de vakbond het beleid kan gebruiken om de rechten van werkende mensen in het hele land te versterken.

“Het verliezen van rechten is een hellend vlak. We hebben al één zaak van het Hooggerechtshof laten vernietigen. Het is slechts een kwestie van tijd voordat ze de rechten van vakbondsleden proberen af te pakken.”

Nikki Kateman, politiek en communicatiedirecteur van Local 338

Ook worden vandaag de degenen geëerd en herdacht, die stierven of gewond raakten tijdens het werk. Dit doen ze speciaal vandaag omdat het Workers Memorial Day is. Deze dag dient als een herinnering, omdat ze waakzaam moet blijven en moeten vechten om de werknemers te beschermen door middel van sterkere veiligheids- en gezondheidsbescherming. Indruk wekkend om alle namen te zien van alle mensen die zijn gestorven tijdens hun werk of voor hun werk.

Ook er opeens het moment dat president Perrone, roept en dan gaan we nu naar het Witte Huis, waar plotseling de vicepresident van Amerika, Kamala Harris de conventie toespreekt, en benadrukt hoe belangrijk het werk van de vakbonden is en dat ze als Amerika blij mogen zijn dat er een vakbond als de UFCW is.

Het programma van de conventie is aardig afgerond en president Perrone komt het podium op, om de conventie nog eens toe te spreken voordat hij de conventie zal afsluiten. Maar niet voordat die alle gasten uit de verschillende landen heeft bedankt voor hun aanwezigheid, en nog een te benadrukken hoe belangrijk het is, dat we als vakbonden over de hele wereld moeten samenwerken, en dat we als buitenlandse gasten willen samenwerken is wel duidelijk, geeft die aan, want anders hadden jullie allemaal niet deze reis gemaakt naar Las Vegas. Er worden nog enkele dingen medegedeeld en dan komt de oproep of iedereen het er mee eens is om de conventie af te sluiten en over 5 jaar weer samen te komen voor het vervolg op deze conventie. Iedereen stemt hier mee in, en daarmee komt er een einde aan het officiële programma van de conventie.

Maar wij weten ook dat er twee mensen aanwezig zijn die we hebben ontmoet in New York en we willen graag even met ze bij praten, in de drukte gaan we opzoek naar Luca & Jonathan. Luca hebben we snel gevonden en het is fantastisch om elkaar weer te zien en te spreken, na een kort gesprek en wat uitwisselingen omtrent hoe we ervoor staan, gaan we op zoek naar Jonathan, deze is wat moeilijker te vinden, omdat die veel al met de organisatie achter de schermen bezig was, maar we vinden elkaar toch en Jonathan is verrast om ons te zien. Ook met hem praten we even bij en komen we tot ontdekking dat die verhuisd is naar Philadelphia, en laat daar nu in augustus het congres van de UNI zijn, waar ook weer een aantal van de FNV kaderleden aanwezig zullen zijn, we spreken af als er tijd is dat ze elkaar dan zullen ontmoeten. We laten Jonathan weer gaan na even samen een foto te hebben gemaakt, omdat die eigenlijk weer weg moet om de organisatie te helpen.

Shin Lim: Limitless at the Mirage Las Vegas:

De organisatie van de conventie heeft voor de buitenlandse gasten, kaartjes geregeld voor Limitless de show van Shin Lim, die plaats vind in het theater van het hotel.

LIMITLESS is de nieuwste en meest opwindende goochelshow ter wereld, zo wordt er iedere geval mee geadverteerd Shin Lim is de enige persoon die ooit ‘America’s Got Talent’ TWEE KEER won, hij is bekend geworden om zijn geweldige kaart trucs hij is vinger vlug en laat je versteld staan door ongelooflijke handigheid en zijn vermogen om objecten te manipuleren als een moderne tovenaar.

Naast Shin is special guest ‘America Got Talent’ finalist Colin Cloud – The Real Life Sherlock Holmes, die garant staat om je herhaaldelijk te verbazen met zijn verbazaling wekkende prestaties van gedachten lezen.

Het is een show waarin ze allebei een geweldige samenwerking laten zien tussen magie en gedachten lezen, een show die 90 minuten duurt, maar je wel 90 minuten lang op het puntje van je stoel laat zitten. Na de show gaan we nog wat drinken met het groepje waar we eigenlijk de hele week hebben opgetrokken, om zo deze week met zijn allen af te sluiten.

Inpakken en wegwezen:

We hebben een drukke week gehad met vele ontmoetingen en conventie dage, veel luisteren en ontmoetingen met oude bekenden. Maar nu is het toch echt tijd om de week af te sluiten. en weer naar huis te gaan, naar mijn vrouw en kinderen, We moeten vandaag (vrijdag) om 11 uur uitchecken, dus hoef ik op zich niet zo vroeg van bed, maar net zoals altijd weer vroeg wakker, dan maar alvast wat dingen inpakken, douchen en klaar maken voor het ontbijt. De laatste dingen nog even inpakken na het ontbijt en dan naar beneden om uit te checken. We vliegen om 15.30 uur weer richting Nederland, dus we hebben na het uitchecken nog even tijd om even wat rond te lopen, we laten de koffers achter bij het hotel in de speciale opslag en gaan nog even kijken bij Caesars Palace, ook één van de bekendste hotels hier in Las Vegas, we hebben daar ongeveer een uurtje rondgekeken en daarna onze koffers opgehaald, en een Uber richting het vliegveld genomen. Hier was het redelijk rustig en waren we op zich redelijk snel door de douane heen, om vervolgens naar de juiste gate te gaan, waar ons vliegtuig al klaar stond. Maar door omstandigheden liepen we een uur vertraging op, maar dan mochten we toch eindelijk aan boord, om in vervolgens 10 uren terug te vliegen naar Nederland,, van de hele vlucht terug heb ik op zich weinig meegekregen omdat ik veel heb liggen slapen.

Zaterdag rond 11 uur landen we op Schiphol Amsterdam, door de vertraging werden we niet bij de gate afgezet, maar moesten we nog een klein stukje met de bus naar de goede gate, Hier stonden mijn vrouw en kinderen al te wachten en konden we elkaar al zien door de ramen, een moment wat me heel erg goed deed, al snel waren de koffers er en konden we door de douane terug naar de aankomsthal. waar ik dan eindelijk mijn vrouw en kinderen weer in mijn armen kon sluiten. We zijn naar de auto gegaan en lekker naar huis gereden, ook onderweg lag ik veelal te slapen, eigenlijk heb ik de hele zaterdag bijna niks anders gedaan, lang leve de jetlag.

Mijn mening over Las Vegas:

Ik vond Las Vegas een mooie stad om te zien, maar niet een stad waar ik altijd zou willen wonen. het leven gaat er 24 uur per dag door, dag en nacht is het druk. Wel is het zeker een stad waar weinig gebeurt, alles kan en mag er. En lopen kun je er zeker, ik heb deze week meer dan 83 kilometer gelopen, dus het aantal stappen per dag is wel gehaald. Wel is het er allemaal vrij prijzig, zeker als je de dingen op de Strip koopt. wil je goedkoper eten en drinken, dan moet je echt van de Strip afwijken, maar dat is ook zeker de moeite waard om te doen, om iets te zien van het oude Las Vegas. Al met al een geslaagde week, maar ook blij dat ik weer naar huis kon.