Vandaag is de dag dat het echte programma begint. Voor vandaag staan de presentaties op het programma. We hebben afgesproken om rond half 9 met z’n allen te ontbijten, want we moeten om 10 uur beginnen. We vertrekken om 9.30, omdat we nog een stukje moeten lopen.
Ik heb de wekker om 7 uur gezet, zodat ik rustig aan kan doen. Even douchen, aankleden en dan naar het ontbijt, waar een aantal van ons al zit. Helaas is er vandaag alleen brood met ei, want de grote groep Japanners voor ons heeft blijkbaar alles al opgegeten. Maar dat is geen probleem, want ik lust toevallig ook wel ei. Later wordt alles weer aangevuld, want ze wandelen hier gewoon even naar de winkel aan de overkant om te halen wat op is.
Al vrij snel ben ik klaar met eten, omdat ik me niet zo lekker voel, maar gelukkig knap ik in de loop van de dag op.
Aangezien ik klaar ben met ontbijten, ga ik nog even terug naar mijn kamer om mijn spullen te pakken en te skypen met thuis. Het blijft geweldig dat Skype bestaat—zo kan ik nog even kletsen met mijn vrouw en dochter.
Rond half 10 vertrekken we richting het vakbondsgebouw hier in Santiago, één van de velen. We gaan te voet, en het is ongeveer 10 blokken verderop. Dit is in 30 minuten makkelijk te doen.
Eenmaal aangekomen in de straat, moeten we even zoeken welke kant we op moeten. We worden aangesproken door een Chileense vrouw die ons de weg wijst naar het juiste gebouw.
Binnen zitten al een aantal mensen op ons te wachten, en we zien ook onze vaste tolk weer die ons elk jaar bijstaat met vertalen.
We gaan met z’n allen naar boven naar een zaaltje vol stoelen en een tafel. Alles staat al klaar voor onze presentaties, dus de dag kan beginnen. Langzaam druppelen ook onze Chileense vakbondcollega’s binnen.
Als iedereen aanwezig is en plaats heeft genomen, heet Iván ons welkom en legt uit wat we vandaag gaan doen.
Iván begint met een korte uitleg over TIE—wat ze precies doen en hoe ze zijn ontstaan. Daarna neemt Jaime het over met een presentatie over hoe de vakbonden hier in elkaar steken, hoe je ze kunt oprichten, en hoe dat proces verloopt. Volgens hem een saaie presentatie, maar wel nuttig om te weten hoe alles werkt.
Na hun presentaties is het onze beurt. Onno en Meinte beginnen met een presentatie over ‘FNV in Beweging’. Daarna ben ik aan de beurt; ik geef een presentatie over de kadergroep van Lidl, wat we tot nu toe hebben gedaan en wat onze plannen zijn. De presentatie van Carin en Abdel vindt na de pauze plaats. Zij gaan het hebben over onze ervaringen met productiemapping en hoe wij dit hebben toegepast in ons rapport: Lidl! Vertil je niet aan je succes.
Tijdens de pauze lunchen we met z’n allen in een Italiaans restaurantje. Als iedereen klaar is met eten, gaan we terug en kopen we onderweg wat fruit voor de middag bij een kraampje. Je kunt hier op straat bijna alles krijgen: kersen, pruimen, perziken, meloenen, druiven, en nog veel meer.
Eenmaal terug in het vakbondsgebouw gaan we snel verder met het programma, want we hebben nog een drukke middag voor de boeg. Carin en Abdel geven hun presentatie, en daarna komen er allerlei interessante discussies op gang. Vooral na de laatste presentatie laaien de debatten hevig op, zozeer zelfs dat we een deel van het programma naar morgen moeten doorschuiven. Ook vanuit de Chileense kant is er nog een presentatie over productiemapping, waarvoor we hier eigenlijk zijn—dit is het thema van deze uitwisseling. Ook daar ontstaat een heftige discussie, vooral tussen DC-werknemers en winkelmedewerkers. Het is fascinerend om te zien hoe zij erover denken.
Iván besluit uiteindelijk in te grijpen, omdat de tijd begint op te raken. Hij stelt voor om op een later moment verder te praten. Ondertussen staat er van alles klaar achter op de tafels: zoutjes, kaas, worst en natuurlijk wat lekkers te drinken.
Rond een uur of 7 lopen we terug naar ons hotel om ons op te frissen en eventueel om te kleden. Dat is ook echt wel nodig, want het was de hele dag ruim 30 graden en wij zaten binnen. We spreken af om rond half 9 in de lobby te verzamelen om gezamenlijk te gaan eten.
We besluiten om naar een Peruaans restaurant te gaan, waar we elk jaar komen. Het eten is er heerlijk, maar de porties zijn enorm—je kunt er bijna een gezin van voeden!
Na het eten gaan we weer terug naar ons hotel, zodat we wat tijd voor onszelf hebben en eventueel vroeg naar bed kunnen.
Morgen staat er weer een druk programma voor de boeg, aangezien we een deel van vandaag hebben doorgeschoven. Marten zal ’s middags een presentatie geven over social media en hoe je dit kunt inzetten binnen je vakbondswerk.