Op de derde dag van de 4de UNI Europa Conferentie stond ik voor een uitdaging die ik niet snel zal vergeten: mijn eerste presentatie voor een groot publiek van ongeveer 800 mensen. De zenuwen gierden door mijn lijf, maar na enkele uren van voorbereiding en spanning, was het moment daar. Hier volgt mijn ervaring van die dag, waarin ik zowel de hoogte- als dieptepunten meemaakte.
De spannende ochtend
Vandaag was de dag waarop alles samenkwam: de dag van mijn presentatie. Met ongeveer 800 aanwezigen in de zaal, kon ik de zenuwen nauwelijks bedwingen. Vannacht had ik nog verschillende keren mijn presentatie doorgenomen en hier en daar wat aangepast om alles binnen de beschikbare vier minuten goed over te brengen.
De ochtend begon vroeg. Ik zette de wekker op tijd, zodat ik rustig kon beginnen. Eerst een verfrissende douche en even contact met het thuisfront via WhatsApp. Daarna gingen we met de groep ontbijten.
Vertrek naar het congres
Rond half 9 vertrokken we naar het Sheraton Roma hotel, waar het congres plaatsvond. We checkten eerst in voor de terugvlucht, zodat we ons daar later geen zorgen over hoefden te maken, en daarna zochten we onze zitplaatsen op in de zaal.
Ik zat daar, wachtend op mijn beurt om te presenteren, maar ik had geen idee hoe laat dat zou zijn. Er was een ruime marge, tussen half 10 en 12 uur, en dat maakte de zenuwen alleen maar erger. Ik durfde bijna niet naar het toilet, uit angst dat ik op dat moment zou worden opgeroepen.
Het moment van de presentatie
Om iets voor 12 uur werd ik eindelijk opgehaald. Ik was als laatste ingepland. Na een korte introductie door Fatma Bugdayci-Karatas, mijn vakbondsbestuurder, was het mijn beurt. Ik had een filmpje voorbereid voor mijn presentatie, maar helaas ging het meteen mis. Het geluid werkte niet op mijn microfoon, en ik besloot het filmpje te stoppen. Gelukkig had het filmpje al een tijdje gelopen, dus het had al enkele voorbeelden van mijn verhaal laten zien.
Ondanks de technische problemen, ging mijn presentatie verder in het Engels. De zenuwen gierden nog steeds door mijn lichaam, want dit was de eerste keer dat ik voor zo’n groot publiek sprak. Maar al snel viel de spanning van me af, en ik kwam goed uit mijn verhaal. Ik vertelde over onze twee succesvolle rapporten en hoe we die hadden bereikt, maar het belangrijkste: wat we ermee hadden bereikt.
De rest van de dag
Na mijn presentatie was de druk van mijn schouders gevallen, en ik voelde me ontspannen. De rest van de middag bestond uit enkele officiële handelingen, zoals het herkiezen van het bestuur, het voorstellen van het volgende congres dat in België zal plaatsvinden, en de officiële afsluiting van de conferentie, die werd gekleurd door een kleine operavoorstelling.
Afsluiting en vriendschap
Na de conferentie besloten we samen de stad in te gaan om wat van de oude Romeinse cultuur te zien. We bezochten het Colosseum en andere historische bouwwerken, en sloten de avond af met een heerlijke maaltijd in een gezellig restaurantje. Morgen zouden we weer terugvliegen naar Nederland, naar mijn vrouw en dochtertjes.
Tijdens zo’n reis merk je hoe vriendschappen ontstaan. Ik wil dan ook iedereen bedanken die mee was voor de geweldige en leerzame tijd. Ik hoop dat we dit in de toekomst nog eens kunnen doen, misschien in Nederland. Fatma, bedankt voor het vertrouwen, het was geweldig om dit samen te doen. Natuurlijk ook dank aan mijn kadergroep voor het vertrouwen in mij.
En het allerbelangrijkste: mijn vrouw en dochtertjes, die mij vier dagen hebben moeten missen. Dank jullie wel dat ik deze ervaring kon opdoen. Ik hou van jullie. En mijn ouders, die altijd voor ons klaarstaan.
Al met al was het een ervaring die ik nooit zal vergeten. Het congres en alles wat daarbij kwam kijken, zal me altijd bijblijven.
Let’s Change Europe Together!