Vandaag stond onze vrije dag op het programma. Geen vergaderingen of bijeenkomsten, gewoon een hele dag voor onszelf. Deze dag werd uitgeroepen tot “shopdag.”
De wekker ging vroeg, omdat we om half 9 zouden ontbijten met Marten, die ons vandaag al zou verlaten voor een ander project in Brazilië. Iedereen was op tijd uit bed en bij het ontbijt. Het was heerlijk om samen te eten. Marten werd om 9.30 uur opgehaald door een taxi om naar het vliegveld te gaan, en we hebben hem met z’n allen naar beneden gebracht om afscheid te nemen.
Daarna gingen we weer naar boven en hebben we om 10 uur afgesproken in de lobby om te gaan shoppen. Ik kreeg eerst nog even de kans om met thuis te skypen voordat we vertrokken. Om 10 uur waren we allemaal in de lobby en zijn we richting de Peruaanse markt gelopen, die een beetje te vergelijken is met de Beverwijkse Bazaar, maar dan een stuk kleiner. We hebben rondgekeken en souvenirs gekocht. Tijdens de heenreis kwamen we langs een heuvel met een kasteeltje bovenop, waar je een prachtig uitzicht over Santiago had. Iedereen wilde hier wel even boven kijken, maar Onno en ik moesten helaas afhaken. Ik had een flinke blaar op mijn rechtervoet van al het lopen.
We besloten om rond 17.00 uur weer in het hotel af te spreken. Onno en ik gingen terug naar het hotel en kwamen uit in het centrum van Santiago. Ik besloot even te shoppen bij Ripley, een soort V&D, waar ik vorige keer leuke kleding voor Emma had gevonden. Dit keer heb ik leuke dingen voor zowel Emma als onze aanstaande kleine spruit gevonden.
Na het shoppen gingen Onno en ik terug naar het hotel. Toen ik aankwam, waren ze nog bezig met mijn kamer, dus ik legde mijn spullen even neer en liep naar de winkel aan de overkant om wat te drinken te halen. Toen ik terugkwam, was mijn kamer klaar.
Ik ging eerst naar de badkamer om mijn voeten te koelen in het bad en om de blaar door te prikken — het deed zo’n pijn van het lopen dat ik bijna niet meer vooruit kwam. Daarna ging ik even op bed liggen en appte ik met Roelie. Maar al snel begon ik in slaap te vallen, dus besloot ik op te staan en te gaan bloggen. De anderen kwamen ook weer op tijd terug in het hotel en gingen naar hun kamers. Via de app spraken we af om om 17.30 uur de stad in te gaan voor wat te eten.
We liepen naar het centrale plein en gingen op een terrasje zitten om pizza te eten en wat te drinken. Tijdens het eten werd Carin bijna beroofd van haar tas door een klein meisje, die bijna plat op haar buik lag om de tas naar zich toe te trekken. Gelukkig voelde Carin haar voet tegen de schouderband aan, waardoor ze op tijd achterom keek en het meisje zag liggen. Het meisje schrok en rende snel weg, samen met haar moeder, die zogenaamd op zoek was naar speelgoed, terwijl er helemaal niks op de grond lag.
Na het eten gingen we nog een stukje wandelen. Ik haalde nog iets voor Emma en daarna gingen we naar het presidentiële paleis. We wandelden verder over de hoofdweg, waar van alles gebeurde. We zagen iemand gereanimeerd worden en niet ver daarvandaan stonden twee mensen te vechten midden op de rijbaan. Gelukkig waren er genoeg agenten in de buurt, en ze konden de vechters snel onder controle krijgen.
Op de kruising aangekomen, gingen Onno, Meinte en ik terug naar het hotel, terwijl Fatma, Carin en Abdel nog een terrasje opzochten. Ik besloot niet mee te gaan omdat ik mijn voet weer begon te voelen en graag een goede nachtrust wilde hebben voor de lange reis morgen.
Toen we bij het hotel waren, haalden Onno en ik nog wat drinken in de supermarkt en trokken ons terug op onze kamers. Ik pakte alvast de meeste spullen in, zodat ik dat niet morgen vroeg nog hoefde te doen.
Mijn plan was om vroeg te gaan slapen, maar helaas lukt dat niet. Dus lig ik nu maar naar de Bourne Identity te kijken in het Spaans. Ik ga proberen te slapen, maar ik ben nog niet echt moe. De wekker staat op 7 uur, we ontbijten om 8 uur en om 9 uur vertrekken we richting het vliegveld. We vliegen om 1 uur richting Argentinië voor een tussenlanding en vertrekken daarna om 16.45 uur richting Amsterdam, waar we zondagmorgen om 10 uur landen. Dan kan ik eindelijk mijn gezin weer in mijn armen sluiten.