Vandaag is het zondag, en we hebben rond half 11 met Iván en Jaime afgesproken om de laatste dingen nog even door te spreken voordat morgen de echte en tevens laatste uitwisseling gaat beginnen.
Ik had mijn wekker gezet rond half 9, maar helaas was ik al wat eerder wakker. Dus ik ben maar opgestaan, even gedoucht, aangekleed en heb wat berichtjes naar het thuisfront gestuurd. Ik had tenslotte nog tijd genoeg. Rond kwart voor 9 ben ik naar het ontbijt gegaan, wat mijn goedkeuring zeker kan krijgen, want het was een stuk beter dan vorige keer, toen we maar één broodje per persoon konden eten.
Na het ontbijt ben ik toch even terug naar mijn kamer gegaan om te skypen met Roelie en Emma. Zo kon mijn dochter papa ook nog even zien, en ze had veel plezier om met papa te skypen. Ik had nog een klein uurtje om met ze te praten voordat ik met de rest had afgesproken in de tuin om de dingen door te spreken.
Rond half 11 vertrokken we naar de tuin. Eenmaal aangekomen, zat iedereen er al en waren ze al druk aan het discussiëren over van alles en nog wat. Het meeste was al besproken, maar dat was geen ramp. Iván had ook nog wat vers fruit voor ons meegenomen.
Maar wat zouden we verder deze dag doen? Op het programma stond een bezoek aan het strand, maar helaas konden Iván en Jaime niet mee, omdat ze nog wat dingen moesten regelen voor morgen. Dus was de vraag: willen we wel naar het strand? En als we gaan, willen we dan zwemmen? De één wilde wel zwemmen, de ander niet. Zwemmen is hier ook niet echt aan te raden, want hoe warm het buiten ook is, de temperatuur van het oceaanwater is niet bepaald hoog—ongeveer 10 graden door de constante stroom vanaf de Zuidpool.
We besloten toch naar het strand te gaan. Iván gaf ons gedetailleerde instructies over hoe we er konden komen, en we gingen op weg naar de metro om vervolgens bij de bushalte een rit naar Viña del Mar te nemen. Viña del Mar is een stad aan de Pacifische kust in centraal Chili, in de regio Valparaíso, op ongeveer 125 kilometer van Santiago. Dat komt neer op een busrit van zo’n 90 minuten.
Eenmaal aangekomen bij het busstation, hebben we de buskaartjes gekocht en konden we meteen instappen in een bus met airconditioning. Dus de rit naar Viña del Mar kon beginnen. Onderweg keek ik mijn ogen uit naar de prachtige omgeving en het indrukwekkende Andesgebergte. Als je ooit de kans krijgt, raad ik zeker aan om Chili te bezoeken.
In Viña del Mar aangekomen, kochten we meteen onze retourkaartjes om zeker te zijn van een plek, want het was nog een hele klus om voor zeven personen buskaartjes te bemachtigen. Maar het is gelukt, en we hadden de bus van 18.10 terug.
Carin had ergens een plattegrond van de omgeving bemachtigd en leidde ons richting het strand. We werden van alle kanten aangesproken of we een taxi of een citytrip wilden, maar we besloten te gaan lopen.
Na een klein half uurtje kwamen we in de buurt van het strand, langs allerlei leuke bezienswaardigheden zoals circussen en straatartiesten. Vlak bij het strand kwamen we koetsen met paarden tegen, waarmee je een rondrit kon maken. We wilden dat graag doen, maar we waren met zeven personen. Marten overlegde met de koetsiers, en zij zeiden dat het wel kon. Toen we echter naar de koets liepen, bleek dat er maar twee mensen in pasten. Dat ging natuurlijk niet werken, dus we liepen verder. Uiteindelijk kwamen de koetsiers ons achterna en boden twee koetsen aan voor de prijs van één. Helaas leek het alsof we maar de helft van de route hebben gezien, maar ach, het was leuk om te doen.
Tijdens de rondrit kwamen we langs een straat vol restaurants, en omdat we nog wat moesten eten, besloten we daar later terug te komen. Uiteindelijk kozen we voor een Mexicaans restaurant.
Na het eten liepen we richting de oceaan, maar Onno kon niet mee vanwege een enkelblessure. Hij bleef achter op een terras om wat koffie te drinken, terwijl wij verder gingen. We maakten een wandeling naar de boulevard en liepen door naar het strand. Het was daar ontzettend druk, bijna helemaal vol. We liepen naar het water, maar helaas hing er een rode vlag, wat betekende dat zwemmen verboden was. Dus gingen we maar met onze voeten in het water—een bijzondere ervaring, want hoe vaak krijg je de kans om in de oceaan daar te staan? Het water was inderdaad fris. Wat wel opviel, was dat het strand erg vervuild was, overal lag afval, en zelfs dode kwallen. En natuurlijk, ik stapte weer precies op zo’n kwal. Gelukkig geen schade.
Het was ondertussen al rond 17.00 uur, en de bus vertrok om 18.10 uur, dus we moesten nog een eindje teruglopen en Onno ophalen. We liepen langs de kraampjes op de boulevard terug en haalden Onno op. Het was al 17.30 en we besloten een taxi te nemen naar het busstation. Maar taxi’s waren nergens te vinden, en we hadden er twee nodig. Uiteindelijk vonden we een standplaats, maar zonder taxi’s. Gelukkig verscheen er uiteindelijk één taxi, waar vier van ons in stapten. De taxi kwam snel terug voor de andere drie.
We haalden de bus richting Santiago op tijd en hadden weer een mooie rit van 90 minuten terug. In de stad aangekomen, haalden we nog even een ijsje en liepen langzaam terug naar ons hotel om lekker te gaan slapen. Morgen begint om 10.00 uur het echte, drukke programma van de uitwisseling.