Vandaag (donderdag) is eigenlijk de laatste dag van ons programma. We hebben een evaluatiegesprek met de mensen die deze week met ons hebben opgetrokken.
De wekker stond vandaag om 7:00 uur, omdat we om 9:30 uur moesten vertrekken voor een wandeling. Helaas had ik me een beetje verslapen, maar ik was nog op tijd voor het ontbijt, dus ik had nog wat tijd over.
Tijdens het ontbijt werd er gevraagd of we de aardbeving ’s nachts hadden gevoeld. Nee, ik had niets gemerkt. Blijkbaar was er een aardbeving geweest van 4.8 op de schaal van Richter. Jammer genoeg heb ik weer niets gevoeld!
Rond 9:30 uur vertrokken we richting het vakbondsgebouw, waar we dinsdag ook al waren geweest. Onderweg belde Iván ons nog om te zeggen dat we rustig aan konden doen, omdat er nog niemand met de sleutel aanwezig was. Dit gaf ons de kans om langs ons oude hotel van vorig jaar te lopen, aan de straat Londres. Daar bevindt zich ook een voormalig martelhuis uit de tijd van Pinochet, genaamd Londres 38. Het was nog niet open, maar de beheerder gaf ons een Engelstalige uitleg en een plattegrond van het gebouw. Voor wie meer wil weten over de geschiedenis, klik hier op Londres. Ik zal de pagina vertalen, aangezien die volledig in het Spaans is. Onno gaf Meinte en Abdel een uitleg, omdat ze dit voor het eerst zagen.
Na vijf minuten lopen kwamen we op onze bestemming aan, via allerlei straatjes en steegjes. Verbazingwekkend hoe je de weg nog kunt vinden na een jaar!
Bij aankomst waren de meeste mensen al aanwezig. We gingen buiten zitten om van het mooie weer te genieten en met elkaar te evalueren. Iedereen kwam aan de beurt; ze wilden graag weten wat we van de uitwisseling vonden, wat we ervan hadden geleerd en welke concrete dingen we meenemen naar Nederland. Voor mij was het weer een zeer leerzame uitwisseling. We hebben in Nederland nog een lange weg te gaan: we moeten meer collega’s bereiken en hen bewust maken van het mappingproces en wat we daarmee kunnen bereiken.
We hebben afspraken gemaakt met beide kadergroepen over hoe we verdergaan en we zullen elkaar op de hoogte houden. Er komt immers ook nog een delegatie naar Nederland. Ondertussen kwam er nog iemand bij die voor de vakbond werkt als journalist en ook bij de LTS betrokken is. Hij maakte foto’s en nam interviews af, waaronder met Fatma en Carin. Daarmee was het ochtendprogramma afgerond en hadden we tussen de middag even vrij, omdat Iván nog wat dingen moest regelen. Voordat we vertrokken, hebben we eerst samen in een Peruaans restaurant geluncht.
Daarna liepen we terug naar het hotel en vermaakten we ons in de buurt. Rond 18:00 uur vertrokken we weer naar een ander vakbondsgebouw om de uitwisseling af te sluiten met een discussieavond.
Voor deze bijeenkomst waren ook mensen uit andere sectoren uitgenodigd, zoals medewerkers van DHL, ambulancepersoneel en de wijnhandel. Er werd eerst aan iedereen uitgelegd wat de uitwisseling inhield en hoe TIE en de FNV werken en wat ze doen. Daarna werd toegelicht hoe wij het mappingproces hebben uitgevoerd en wat we ermee hebben bereikt. Er waren veel vragen, die we rustig zo goed mogelijk hebben beantwoord. Na afloop stonden er op de patio wat hapjes en drankjes klaar, en konden we nog even met iedereen napraten. Langzaam kwam het moment om afscheid te nemen. Ze hadden een klein presentje voor ons: we kregen allemaal een fles pisco (een traditionele drank hier) en een shirt van Lider, een onderneming van Walmart. Daar ben ik erg blij mee en ik zal het zeker koesteren.
Toen kwam het moment van afscheid, en dat is altijd moeilijk. Je kent elkaar nog maar net, maar het voelt alsof je elkaar al jaren kent. Ik heb de mensen hier echt in mijn hart gesloten en hoop ze bij de volgende uitwisseling in Nederland weer te zien.
Ook namen we afscheid van onze tolk. Ik heb enorm veel respect voor haar; het is bewonderenswaardig hoe goed ze tussen twee talen kan tolken. Dit was ook het laatste moment met Iván, aangezien hij de volgende ochtend naar Brazilië zou vliegen, net als Marten. Iván zullen we zeker terugzien in Nederland.
Tijdens onze terugwandeling kwamen we over een loopbrug die over een snelweg loopt. Plotseling kwam er iemand aanlopen die zei dat de brug afgesloten was. We dachten eerst dat het niet klopte, maar aan de andere kant bleek het hek inderdaad op slot te zitten. Dus liepen we terug. Blijkbaar wordt de brug om 21:00 uur afgesloten, maar dat was nergens duidelijk aangegeven. Dus moesten we een omweg nemen, wat zorgde voor een langere wandeling.
Eenmaal in het centrum gingen we naar een plein waar een voorstelling gaande was, maar bij aankomst bleek deze al afgelopen. We namen plaats op een terras en dronken samen iets.
Daarna keerden we terug naar het hotel, waar we met Marten afspraken om de volgende ochtend samen te ontbijten om 8:30 uur, omdat hij om 9:30 uur door een taxi zou worden opgehaald voor zijn vlucht naar Brazilië. Wij blijven nog één dag en vliegen pas zaterdag terug. Morgen wordt onze shopdag.
Op de kamer aangekomen, ben ik op bed gaan liggen en viel ik als een blok in slaap.