Vandaag is het dan zover: we vliegen weer richting Santiago, Chili, voor een nieuwe uitwisseling met onze Chileense vakbroeders.

Vanavond vertrekken we om 20:50 uur vanaf Amsterdam richting Argentinië, waar we een tussenlanding maken. Vanaf daar vervolgen we de laatste etappe richting Santiago. Het enige nadeel is het stormachtige weer—de vorige keer dat ik voor het eerst vloog was het ook al stormachtig, en nu weer. Dat is toch een beetje jammer.

Alles staat klaar en ik heb alles al een paar keer gecontroleerd om er zeker van te zijn dat ik niets vergeet. Je kunt beter te vaak checken dan te weinig. Mijn koffer heb ik al gewogen, en gelukkig zit ik nog ruim onder de 23 kg—al heb ik bijna 4 kg aan stroopwafels mee.

Zojuist ben ik nog even langs de verloskundige geweest om te genieten van onze nieuwe spruit. Ja, we weten wat het wordt, maar dat houden we nog even geheim. Dus vragen heeft geen zin—het blijft een verrassing. Het enige wat we zeggen is dat het een baby wordt.

Het zal een week vol inspanning worden, zowel letterlijk als figuurlijk. De temperaturen stijgen daar tot boven de 30 graden, al is het klimaat gelukkig anders dan hier.

Ik kijk er erg naar uit om onze vrienden daar weer te zien, maar ik heb ook een dubbel gevoel omdat ik mijn vrouw en dochtertje hier achterlaat. Ik ben dankbaar dat ze me dit gunnen, ook al weet ik hoe moeilijk het voor hen is. We hebben er vaak over gesproken en ik heb meerdere keren aangegeven dat ik ook thuis wil blijven, maar zij vindt dat ik moet gaan. Ze weet hoe graag ik dit wil doen, en daarom staat ze er achter.

Dat maakt haar ook de vrouw van mijn dromen—de vrouw met wie ik super gelukkig ben en oud wil worden.

Lieve Roelie en Emma, ik hou van jullie en ik ga jullie ontzettend missen.