De stemming over de cao voor de supermarktbranche is voorbij, en de uitkomst is ronduit teleurstellend. Terwijl de leden van het FNV het eindbod van de werkgevers massaal hebben afgewezen, hebben de leden van het CNV ingestemd met wat ik niet anders kan omschrijven dan een mager akkoord. Dit resultaat roept bij mij niet alleen vragen op over de inhoud van het akkoord, maar ook over de rol van het CNV in deze onderhandelingen.
Wat houdt het akkoord in?
Volgens het CNV-persbericht krijgen supermarktmedewerkers een loonsverhoging van 6% verspreid over een looptijd van 21 maanden:
- 3,5% per 1 januari 2025
- 1,5% per 1 juli 2025
- 1% per 1 januari 2026
De cao loopt van 1 juli 2024 tot 1 april 2026. Verder blijven toeslagen intact en wordt de RVU-regeling verlengd. Maar wat mij direct opviel: er is geen enkele compensatie voor de periode vanaf juli 2024, terwijl de cao op dat moment al was afgelopen. Werknemers zijn hierdoor maandenlang zonder loonsverhoging gebleven. Hoe kan dit als voldoende worden gezien?
CNV: "Geen vetpot, maar net voldoende"
CNV-onderhandelaar Jacqueline Twerda omschreef het akkoord als volgt:
“Het is nog steeds geen vetpot, maar wat de CNV-leden betreft wel net voldoende en in ieder geval een stuk beter dan het belabberde eindbod dat de werkgevers eerder dit jaar presenteerden.”
Ik moet eerlijk zeggen dat ik hier met mijn verstand niet bij kan. Als je zelf aangeeft dat het akkoord “geen vetpot” is, waarom leg je het dan als positief voor aan je leden? Dit voelt voor mij als een directe klap in het gezicht van alle hardwerkende supermarktmedewerkers die veel beter verdienen. Dit soort uitspraken en acties ondermijnen het vertrouwen in een vakbond die juist voor de werknemers zou moeten strijden.
Het FNV kiest voor respect en waardering
Bij het FNV stemde 65% van de leden tegen het eindbod van de werkgevers. Wat mij betreft een duidelijke boodschap: dit akkoord is simpelweg onder de maat. Het FNV laat zien wat een vakbond hoort te doen. Ze weigeren in te stemmen met een cao die niet meer biedt dan minimale loonsverhogingen. Een cao moet meer zijn dan een symbolisch gebaar; het moet gaan over waardering, betere arbeidsomstandigheden, veiligheid en een goede balans tussen werk en privé.
CNV en de werkgevers: waar staan ze?
Het begint er steeds meer op te lijken dat het CNV structureel akkoord gaat met voorwaarden die onder de maat zijn. Hoe kun je jezelf serieus nemen als vakbond als je telkens weer genoegen neemt met dit soort akkoorden? Het voelt voor mij alsof het CNV de werkgevers meer tegemoetkomt dan de werknemers. Het is bijna alsof er afspraken bestaan tussen het CNV en de werkgevers, of dat ze – op z’n minst – in de zak van de werkgevers zitten.
Ik kan het niet anders zien dan dat het CNV de strijd voor betere arbeidsvoorwaarden opgeeft voordat die goed en wel is begonnen. Dit soort gedrag schaadt niet alleen de supermarktmedewerkers, maar ook het vertrouwen in vakbonden als geheel. Ik ben er trots op dat het FNV de rug recht houdt en blijft vechten voor wat echt belangrijk is.
Samen blijven strijden
Dit akkoord is een gemiste kans. Werknemers verdienen zoveel meer dan dit. Maar ik geloof erin dat we samen sterker staan. Het FNV laat zien wat het betekent om voor je leden op te komen. We blijven werken aan een sterke vakbond op de werkvloer en gaan door met de strijd voor een cao die recht doet aan de inspanningen van de werknemers.
Wat mij betreft is dit akkoord een duidelijke waarschuwing: werknemers hebben een vakbond nodig die écht voor hen vecht. Het is tijd om samen op te staan en te laten zien dat we dit niet pikken. Alleen zo kunnen we echte waardering en respect afdwingen.
Meer informatie
Wil je meer weten over de berichten van de FNV of het CNV? Klik dan op de onderstaande links:
